Jan Coenraad Nachenius was een Nederlands kunstschilder, graficus en etser. Jan Nachenius schilderde, tekende en etste aanvankelijk verstilde (Veluwse) landschappen, vanaf de jaren ’50 fijn uitgewerkte stillevens en bloemen. Onder invloed van zijn leermeester G.W. Dijsselhof signeerde hij zijn etsen met de signatuur J.C. Nachenius in potlood. In de etsen van Nachenius is zijn monogram meestal verborgen in de afbeelding. Hij was een knap etser met een groot grafisch oeuvre.

Albert Johannes Neuhuys
Antwerpen 17-04-1895 – Sassenheim 20-02-1968

Albertus Johannes Augustus (Albert) Neuhuys was een Nederlands etser, kunstschilder, tekenaar en aquarellist.
Neuhuys kreeg zijn opleiding op de Academie Antwerpen en op de Academie van Beeldende Kunsten in Rotterdam, waar hij de etstechniek leerde van Antoon Derkzen van Angeren. Hij maakte onder meer portretten, naaktfiguren, landschappen en haven- en stadsgezichten. Gedurende de twintiger en dertiger jaren van de vorige eeuw maakte de Rotterdamse graficus zijn werken met volkstypen, vrouwen van lichte zeden en haventaferelen.

Prachtige droge naald ets met de titel: Les clowns farceurs. Losbladige ets uit 1939. In een kleine oplage gedrukt van 2/10. Beeldmaat 30 cm x 20 cm. Bladmaat 56 cm x 38 cm en nooit ingelijst geweest. Deze ets komt uit haar Parijse periode. Gedateerd in de plaat. Met potlood betiteld, gesigneerd en gedateerd.

Jeanne Oosting
Leeuwarden 15-02-1898 – Almen 14-07-1994

Jeanne Bieruma Oosting was een Nederlands grafisch kunstenares. Daarnaast was ze ook kunstschilder en beeldhouwster. Als grafisch kunstenares is zij vooral na de Tweede Wereldoorlog bekend geworden.
Ze volgde verscheidende opleidingen waaronder aan de School voor Kunst en Kunstnijverheid in Haarlem. Ze moest al deze stappen in opleiding zwaar bevechten, omdat haar ouders niets zagen in een kunstenaarschap, waarmee ze in hun ogen haar huwelijkskansen zou verspillen. Het werk uit deze tijd is braaf.
Haar vertrek naar Parijs in 1929, samen met haar vriendin de beeldhouwster Charlotte van Pallandt, betekent een omwenteling. Hier wordt ze opgenomen in de groep van Nederlandse kunstenaars in Parijs, waar ook Wim Oepts, Frits Klein en Gerard Hordijk toe behoren. Ze maakt kennis met Kees van Dongen en de graficus Stanley William Hayter. Haar adellijke naam schrapt ze: ze signeert met Jeanne Oosting.
In Parijs voelt ze zich gelukkig. Ze doorkruist de stad, de sjieke boulevards en hoerenbuurten, loopt met haar schetsboek het theater, het circus en cafés af. Als de oorlog uitbreekt, keert ze terug naar Nederland. Tot 1944 woonde ze in de Jordaan maar ontvluchte toen de hongerwinter en trok tijdelijk naar Lauswolt in Beetsterzwaag, het landgoed van haar ouders. Na de oorlog betrok ze een pand aan de Herengracht dat ze in 1960 moest verlaten. In 1955 – na de dood van haar moeder – kon ze het zich permitteren een eigen buitenverblijf te kopen in Almen, waar ze tijdens de zomers en de vakanties verbleef. In Amsterdam kocht ze in 1968 een pand met uitzicht op het Oosterpark. Daar is een groot deel van haar latere werk ontstaan.
De kijvende straatwijven, circusartiesten (ze schetste regelmatig in circus Medrano), mosselen en zeeëgels die Jeanne Oosting in de jaren dertig in Parijs afbeeldde, behoren tot de mooiste die ze ooit heeft gemaakt.

Ets “Edam, Het Sluisje” uit 1904. Deze ets is de tweede staat. (Hubert E78) Beeldmaat 33 cm x 26,5 cm. De ets zit nog authentiek gelijst inclusief het oude glas. Met potlood 2de staat No.2. Linksonder epreuve d’artiste en rechtsonder met potlood gesigneerd.

W.O.J. Nieuwenkamp
Amsterdam 27-07-1874 – Fiesole 23-04-1950

Wijnand Otto Jan Nieuwenkamp, voor insiders W.O.J.N., was een Nederlandse kunstenaar.

Na enkele lessen aan de Amsterdamse Kunstnijverheidsschool vestigde hij zich als autodidact. Hij werkte onder andere in Amsterdam, het Midden-Oosten, Java in 1898, Bali in 1904 en Lombok in 1906 en 1907. Vanaf 1900, het jaar van zijn huwelijk met Anna Wilbrink, bouwde hij aan een woonschip dat De Zwervergenoemd werd. Hiermee voer hij door Nederland, België en Duitsland. Al snel werden er aan boord tentoonstellingen gehouden, waarbij zijn werk kon worden aangekocht. In 1906 werd naar zijn ontwerp, in het GelderseLunteren, villa ‘D’Eekhorst’ gebouwd, in opdracht van zijn schoonvader G.J. Wilbrink.

In 1913 en 1914 was hij in Brits-Indië. Van 1917 tot 1919 reisde hij naar Java, Bali en Timor en Onderhoorigheden. In 1924-1925 reisde hij naar Sumatra, Java en Bali, als gevolg van een opdracht voor de Handelsvereeniging Amsterdam. In 1933-1934 reisde hij naar Egypte. In 1936/1937 reisde hij voor de laatste maal naar Bali. Een latere reis werd door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verhinderd. Van deze reizen werden boeken geschreven en geïllustreerd. Er werden veel artikelen over gepubliceerd in het tijdschrift Nederlandsch Indië, Oud en Nieuw. Ook in de wetenschappelijke tijdschriften verschenen bijdragen van zijn hand. Veel van Nieuwenkamps werk na 1925 hangt samen met de Borobudurtempel op Java.

Nieuwenkamp en Anna kregen vier kinderen. De groei van het gezin en de aanwas van kunstvoorwerpen, verzameld op buitenlandse reizen noopten hem om een huis op het land te bouwen. Dat gebeurde in Edam.

In Edam was hij van 1910 tot 1920 woonachtig en werkzaam, daarna vestigde hij zich in Italië, aanvankelijk zwervend, daarna wonend in Rome. Later kocht hij de villa Il Riposo dei Vescovi, nu ook ter plaatse nog bekend als de Villa Nieuwenkamp, in het dorp San Domenico, bij Fiesole, iets ten oosten van Florence.