Ets “een Turksche begrafenis” uit 1889. Catalogus Van Wisselingh No.60. Het gaat hier om een proefdruk op Hollands papier met watermerk. Later is voor de uitgegeven serie rechtsonder in de plaat M Bauer toegevoegd. Deze ets komt uit de nalatenschap van Jo Bauer-Stumpff (staat achterop geschreven). Losbladig en nooit ingelijst geweest. Beeldmaat 8,5 cm x 13 cm. Bladmaat 22 cm x 32 cm. Met potlood gesigneerd.

Marius Bauer
Den Haag 25-01-1867 – Amsterdam 18-07-1932

Marius Alexander Jacques Bauer was een Nederlandse kunstschilder. De grootste bekendheid kreeg hij met het maken van etsen en litho’s met Oosterse taferelen.
Hij begon zijn opleiding op 10-jarige leeftijd aan de Haagse Academie en studeerde er samen met George Breitner, Isaac Israels en Willem de Zwart. Na een leerperiode bij Salomon van Witsen ontdekte de kunsthandelaar Van Wisselingh Bauer’s grote talent. Met diens financiële steun vertrok Bauer naar Constantinopel om er te tekenen en te schetsen. De tachtig etsen waarmee hij terugkwam waren zó goed dat deze de 21-jarige kunstenaar verzekerde van een levenslange samenwerking met de gerenommeerde Kunsthandel Van Wisselingh. Vanaf dat moment is het “Oosten” zijn hoofdonderwerp. Hij reisde vrijwel altijd alleen, later werd hij vergezeld door schilderes Jo Stumpff (1873-1964) met wie hij in 1902 trouwde.

Bauer maakte vooral etsen, aquarellen, en olieverfschilderijen van Oosterse steden, kamelen, olifanten, Arabieren en moskeeën. Zijn stijl kan omschreven worden als impressionistisch maar is ook beïnvloed door de Haagse School in zowel techniek als lichtgebruik.

Ets op zink  “Damrak” gemaakt aan het eind van 1895 in Amsterdam. Op de voorstelling zien we een vijftal tjalken aan de kade gemeerd. Op de tjalken hangt kleding aan waslijnen te drogen. Links op de voorgrond een varende schuit. Op de achtergrond onder meer een paardenkoets, een paardentram en een reclamebord. Beeldmaat 21,3 cm x 39,8 cm. Catalogus van Wisselingh No. 305 in een oplage van 100 exemplaren. Nog authentiek ingelijst. Destijds ingelijst bij Kunsthandel Borzo in een houten lijst. Op de achterzijde een etiket van Kunsthandel Borzo – Den Bosch. Linksonder met potlood genummerd No. 99 en rechtsonder met potlood gesigneerd.

Pieter Dupont
Amsterdam 05-07-1870 – Hilversum 07-02-1911

Pieter Dupont was een Nederlands aquarellist , graficus, kunstschilder, tekenaar, boekbandontwerper pastellist, ontwerper, tekenleraar, en hoogleraar.
In 1900 trouwde hij met Frederike Vaarzon-Morel. In 1906 werd zijn eerste zoon Pieter Jan geboren en in 1908 werd zijn tweede zoon Willem Frederik geboren. Willem Frederik Dupont is de auteur van het boek Pieter Dupont, zijn leven en werken.

Hij werkte in Amsterdam tot 1896, daarna Parijs van 1896 tot 1900, Londen, Nogent-sur-Marne 1900 – 1902, Auvers-sur-Oise 1903, Amsterdam 1903 – 1905, Hilversum, Oosterbeek en (Renkum) 1902. Als kunstschilder was Pieter Dupont in zijn beginjaren bekend om zijn Amsterdamse stadsgezichten, waar de invloed van G.H. Breitner merkbaar was. In 1896 trok hij naar Parijs, waar hij zich bekwaamde in de etskunst.

Dupont was leraar aan de Tekenschool voor Kunstambachten (1891-1896) en werd in 1903 hoogleraar in de grafische kunst aan de Rijksakademie te Amsterdam. Hij ontwierp postzegels , bankbiljetten, en maakte landschappen, boslandschappen, portretten, kerkinterieurs, en stadsgezichten. Werk van hem is te zien in o.a. Museum Kröller-Müller in Otterlo en het Singer Museum in Laren. Een aantal van zijn etsen werden vanaf 1893 uitgegeven door de firma E.J. van Wisselingh in Amsterdam in oplages van meestal 50 tot 100 exemplaren. Opvallend is het flinke aantal van zijn etsen en gravures waarop werkpaarden werden afgebeeld.
Naast zijn werk als hoogleraar bleef Dupont graveren en etsen. In 1908 werd hem verzocht een nieuw biljet van 25 gulden te graveren naar ontwerp van A.J. Derkinderen. Slechts een gedeelte van deze gravure was gereed toen Dupont omstreeks kerstmis 1910 ernstig ziek werd en een paar weken later op veertigjarige leeftijd aan angina pectoris overleed.

Ets met de titel La Ruelle uit 1906. Een voorstelling van een steegje in Gent. Literatuur: LeRoy 6 en online catalogus Stichting Jules de Brucker J.D.B. 008. Beeldmaat 37,5 cm x 17 cm. Zuurvrij ingelijst in een nieuwe houten lijst. Met potlood betiteld en gesigneerd.

Jules de Bruycker
Gent 29-03-1870 – Gent 05-09-1945

Jules de Bruycker wordt gerekend tot de belangrijkste Vlaamse etsers. Het oude Gent was zijn voornaamste inspiratiebron en met name de Sint-Niklaaskerk. Vele Gentenaars zijn ervan overtuigd dat de redding van deze vervallen monumentale kerk grotendeels te wijten is aan Jules De Bruycker. Tijdens de Eerste Wereldoorlog verbleef hij in Londen. Hij tekent en etst er in het atelier van Whistler en verwierf er met zijn oorlogsprenten wereldfaam. Typisch voor zijn voorstellingen zijn uitbeeldingen van oude volkstypes en vaak het armoedige leven, terwijl zijn merkwaardige kathedralen opzien baarden. Gent en de mensen van Gent waren zijn belangrijkste onderwerp.