Rene

Litho “Zingende vogel op den tak van een boom” op chine collé. Litho uit 1906. De Groot no. 153. Gebruikt als beeld voor de kalenderpagina juni 1906. Oplage 15/50. We zien een vogel baltsend/zingend op een dennentak. De vogel lijkt me een Nachtegaal. Beeldmaat 20 cm x 15 cm en ruime marges. Zuurvrij gelijst in een nieuwe lijst. Met potlood gesigneerd.

Theo van Hoytema
Den Haag 18-12-1863 – Den Haag 28-08-1917

Theodorus van Hoytema was een Nederlands tekenaar, lithograaf en boekbandontwerper. Hij is vooral bekend om zijn lithografische plaatjesboeken met vogelverhalen.

Hij bezocht het Stedelijk Gymnasium in Leiden, maar werd al voor het eindexamen opgenomen in de bankiersfirma van twee oudere broers. Het kantoorleven beviel de rusteloze Hoytema niet en in 1886 besloot hij zijn leven in dienst van de kunst te stellen.
Hij volgde tekenlessen aan de Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. Door bemiddeling van zijn oom Adriaan van Oordt, directeur van uitgeverij Brill kon hij terecht bij het Zoölogisch Museum in Leiden. Daar illustreerde hij in de jaren 1889-1890 enkele wetenschappelijke werken. In deze periode begon hij te experimenteren met lithografie. Hij beschilderde ook wanden van de sociëteit te Gorinchem. Hij was bevriend met Herman Heuff, die een leerling van hem was.

In 1894 verhuisde hij naar Voorburg en in 1897 naar Hilversum. Hij was rusteloos, en logeerde bij zijn zuster en ook bij zijn broer in Londen. Zijn gezondheid was broos, hij werd in 1904-1905 verpleegd in een ziekenhuis en in 1906 in een sanatorium voor zenuwzieken. Daarna woonde hij bij zijn zuster in Den Haag, die hem de rest van zijn leven verzorgde. In die periode maakte hij de kalenders die hem later beroemd maakten

Theo van Hoytema werd bekend door zijn gelithografeerde illustraties in Andersens sprookje Het lelijke jonge eendje uit 1893. Dit prentenboek was uniek in Nederland door het samengaan van beeld en tekst.

Ets van een verliefd Volendams paartje in de duinen. Beeldmaat 22,5 cm x 27,5 cm. Bladmaat 32 cm x 42 cm. Losbladig. Zowel in de plaat als met potlood gesigneerd.

Gustave Flasschoen
Sint-Jans-Molenbeek 20-05-1868 – Brussel 03-09-1940

Gustave Flasschoen  was een Belgisch kunstschilder en graficus uit de late 19de en vroege 20ste eeuw.

Hij begon als ontwerper van affiches. Bij de oprichting in 1909 van de “Compagnie du Zoute” in Knokke, kreeg hij de opdracht een affiche te ontwerpen. Zijn pastel “De Vrouw” , een voorstelling van een vrouw met wapperende groene sjaal zittend bovenop een duin, werd zijn beroemdste affiche.

Voor de Eerste Wereldoorlog ondernam Flasschoen reizen, in Europa, naar Rusland en in 1912-1914 naar Argentinië.
De oorlog inspireerde hem tot “De Maskers” waarin soldaten met gasmaskers opduiken vanuit de gaswalmen (Collectie van Het Museum van het Leger en de Krijgsgeschiedenis, Brussel).

Zijn schildersoeuvre bestond toen vooral uit landschappen, visserstaferelen, taferelen uit Noord-Afrika en humoristische scènes. Hij maakte ook affiches en verzorgde boekillustraties, onder andere voor “A la boule plate. Mïurs bruxelloises” van George Garnir (Curtio) of voor diens “Baedeker de physiologie bruxelloise à l’usage des étrangers” (beide samen met A. Lynen).

Zijn achterkleindochter Lorraine Lawson is een kunstenares en woont in Campbell, Californië. Haar werk wordt geïnspireerd door de stijl van haar overgrootvader.

Ets “Schaatsenrijden” uit 1914. Leuke Hollandse voorstelling. Beeldmaat 7 cm x 13 cm en ruime marges. Nooit gelijst. Losbladig en met potlood gesigneerd.

Herman Heuff
Den Haag 09-07-1875 – Heemstede 01-07-1945

Hermanus Davinus (Herman) Heuff is bekend geworden als kunstschilder (Haagse School). Vanaf 1907 maakte hij veelal etsen en tekeningen. Heuff volgde avondlessen aan de Haagsche Akademie, onder Floris Arntzenis. Hij schilderde stadsgezichten en oude plaatsen in Zeeland, Zuid-Holland en Italië. Heuff had contact met Theo van Hoytema en Willem de Zwart.

In de jaren 30 werd hij blind. Daarom werd in juni 1933 een benefiet-expositie gehouden en het Herman Heuff Fonds opgericht. Bevriende kunstenaars stelden kunstwerken ter beschikking die per opbod verkocht werden. Eén van de kopers was Koningin Wilhelmina. Heuff bleef, nadat hij blind was geworden, kunstenaar; in deze jaren maakte hij keramieke plastieken.

Heuff overleed in 1945 in zijn woning genaamd de Dorstige Kuil te Heemstede. Hij schijnt een inspirator voor Anton Pieck te zijn geweest. Schilderwerk van Heuff is te vinden in het Gemeentemuseum Den Haag.

Droge naald met een voorstelling van de stad Amalfi aan de Italiaanse kust. Ets uit 1932 met een kleine oplage. Beeldmaat 16,5 cm x 23 cm. Losbladig en met potlood gesigneerd.

Johannes Graadt van Roggen
Amsterdam 28-05-1867 – Alkmaar 26-08-1959

Johannes Mattheus Graadt van Roggen was een Nederlands tekenaar, schilder en grafisch kunstenaar. Hij wordt beschouwd als een voorloper van de Bergense School. Hij wordt ook wel Job Graadt van Roggen genoemd.

raadt van Roggen was als gevolg van een hersenvliesontsteking doof vanaf zijn derde levensjaar. Hij is zijn gehele jeugd leerling geweest van het Instituut voor Doofstommen(zoals dat instituut toen genoemd werd) in Groningen. Hij maakte zijn eerste schilderijen als zeventienjarige.

Vanwege zijn doofheid is Graadt van Roggen bij uitstek een visueel ingesteld schilder, die schilderde wat hij zag. Hij is daarbij een echte plein air-schilder; hij schilderde graag in de buitenlucht. Hij schilderde zelden of nooit binnen – er zijn een paar stillevens en portretten. Hij werkte altijd figuratief.

Meestal zocht Graadt van Roggen zijn onderwerpen in de buurt van zijn woonplaats Bergen. Hij heeft veel duinlandschappen gemaakt (van Bergen aan Zee tot Camperduin en Petten); ook de Zeeuwse kust heeft hij regelmatig geschilderd. Andere onderwerpen zijn: havens, portretten en stadsgezichten. Graadt van Roggen is vaak in het buitenland geweest. Hij schilderde er bij voorkeur rond de Middellandse Zee.