Rene

Ets op de pier uit 1961. Geliefde onderwerpen van Berserik tezamen in één ets. Beeldmaat 43 cm x 33 cm. Bladmaat 50 cm x 40 cm. Ets losbladig achter een zuurvrij passe-partout. Linksboven in de plaat Berserik. Met potlood VAEVO (Vereniging tot Bevordering van het Aesthetisch Element in het Voortgezet Onderwijs). Met potlood gesigneerd en gedateerd.

Hermanus (Herman) Berserik
Den Haag 19-06-1921 – Den Haag 21-03-2002

Herman Berserik was een Nederlands kunstschilder en graficus.
Berserik volgde een opleiding aan de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag van 1939 tot 1944, waar hij les kreeg van onder anderen Willem Schrofer (schilderen), Willem Rozendaal (grafische technieken), Rein Draijer en Paul Citroen in wiens atelier hij in 1942 werkte. Hij deed in 1944 vervroegd eindexamen. Hij leerde tijdens zijn academietijd behalve tekenen en schilderen ook druk- en illustratietechnieken, iets waar hij zijn hele leven lang profijt van zou hebben. Hij werd in 1946 lid van de Haagse Kunstkring.
Wars van de heersende kunstmodes schilderde en tekende Berserik in 60 jaar tijd een even omvangrijk als gevarieerd oeuvre bij elkaar. De meeste bekendheid geniet de Hagenaar als schilder van vrolijke voorstellingen vol humor, poëzie en soms een vleugje surrealisme. Landschappen en stillevens vormen de hoofdmoot in het werk van Hermanus Berserik en zijn niet zelden gecombineerd weergegeven. Andere typerende onderwerpen zijn poppen, wielrenners, vuurtorens, scheepsmodellen, camera’s, vliegtuigen en zeppelins. Berserik geldt namelijk als een van de belangrijkste Nederlandse grafici van de 20ste eeuw. 

Ets van de Nicolaaskerk in Utrecht. Beeldmaat 17 cm x 13 cm met de originele ruime marges. Beschreven in het boek Cornelis Brandenburg oeuvre-overzicht: CB 210 M pagina 71. Ets zit achter een passe-partout. Met potlood betiteld en gesigneerd.

Cornelis Brandenburg
Wormerveer (Zaanstad) 05-12-1883 – Amsterdam, 18-11-1954

Cornelis Brandenburg was een Nederlandse etser, tekenaar, plateelschilder en politiek tekenaar. Cornelis Brandenburg is één van Nederlands grootste etsers van stadsgezichten en dan vooral van Amsterdam. Bij het stadsarchief van Amsterdam zijn 64 etsen van hem aanwezig.

Vanaf 1900 tot 1954 was hij werkzaam in Amsterdam. Van 1890 tot 1903 had hij een opleiding aan de Teekenschool voor Kunstambachten en de Rijksakademie van beeldende kunsten  in Amsterdam, hij was daar leerling van August Allebé, Antoon Derkinderen,  Pieter Dupont en Georg Rueter.

Aanvankelijk was hij plateelschilder bij De Distel, en daarna tekenaar bij de chemigrafische inrichting van Schnabel in Amsterdam.

Brandenburg was lid van Arti et Amicitiae (Amsterdam).

Ets van het Kolkje in Amsterdam. We zien de laatste huizen aan de Oudezijds Voorburgwal. Deze voorstelling zien we vrijwel altijd in kleur. Beeldmaat 32 cm x 19 cm. Beschreven in het boek Cornelis Brandenburg oeuvre-overzicht: CB 021 K pagina 47. Ets zit nog authentiek ingelijst. Met potlood gesigneerd.

Cornelis Brandenburg
Wormerveer (Zaanstad) 05-12-1883 – Amsterdam, 18-11-1954

Cornelis Brandenburg was een Nederlandse etser, tekenaar, plateelschilder en politiek tekenaar. Cornelis Brandenburg is één van Nederlands grootste etsers van stadsgezichten en dan vooral van Amsterdam. Bij het stadsarchief van Amsterdam zijn 64 etsen van hem aanwezig.

Vanaf 1900 tot 1954 was hij werkzaam in Amsterdam. Van 1890 tot 1903 had hij een opleiding aan de Teekenschool voor Kunstambachten en de Rijksakademie van beeldende kunsten  in Amsterdam, hij was daar leerling van August Allebé, Antoon Derkinderen,  Pieter Dupont en Georg Rueter.

Aanvankelijk was hij plateelschilder bij De Distel, en daarna tekenaar bij de chemigrafische inrichting van Schnabel in Amsterdam.

Brandenburg was lid van Arti et Amicitiae (Amsterdam).

Droge naald Korenbokken uit ca. 1942-1944. 2 staten bekend. Literatuur: Het grafische werk van Johan Dijkstra D262, pagina 265 en pagina 319. Beeldmaat 33 cm x 41,4 cm. Bladmaat 50 cm x 59 cm. Zuurvrij zonder passe-partout teruggezet in de authentieke houten lijst met het oude glas. Épreuve d’artiste nummer 3 en met potlood gesigneerd.

Johan Dijkstra
Groningen 23-12-1896 – Groningen 21-02-1978

Johan Dijkstra was een Nederlandse kunstenaar. Hij geldt als een van de belangrijkste Groninger kunstenaars van de twintigste eeuw.

Met Jan Altink was hij in 1918 oprichter van Groninger Kunstkring De Ploeg. Pas in 1924 gaf hij zich over aan het expressionisme.

In 1926 werd hij leraar bij een tekenvereniging van Groninger studenten. Door dat werk kreeg hij ruimte voor het vrije werk dat bestond uit schilderijen en enkele beeldhouwwerken. Ook maakte hij decorontwerpen bij geënsceneerde muziekuitvoeringen. Zijn eerste artistieke voorbeeld was Vincent van Gogh. Hij schilderde beelden van het Groninger plattelands- en stadsleven en portretten van andere Ploeg-leden.

Vanaf 1930 koos Dijkstra een andere richting en stortte hij zich op de monumentale kunsten. Hij schiep een muurschildering in het stadhuis van Groningen en leerde van Duitse glasschilders de techniek van het brandschilderen. Zijn eerste grote monumentale opdracht van voor de Tweede Wereldoorlog was het vervaardigen van de ramen voor de aula van de Rijksuniversiteit.

Zijn laatste levensjaren waren niet de gelukkigste. Na het overlijden van zijn vrouw Marie zwierf hij vaak rond door de straten. Zijn creativiteit had hem blijkbaar verlaten en zijn productie stokte. In zijn kunstkritieken in het Nieuwsblad van het Noorden werden zijn uithalen steeds feller, waardoor hij weinig vrienden overhield. Dijkstra overleed op 81-jarige leeftijd in zijn woonplaats Groningen.

Sfeervolle litho in kleur met een voorstelling van een zonsondergang op het Wad. Litho uit 1978 in een oplage van slechts 12 exemplaren. Een eigen druk van Jan Lucas van der Baan. Beeldmaat 22 cm x 27 cm. Nog authentiek ingelijst in een houten lijst. Destijds ingelijst door Kunsthandel Ongering in Groningen. Met potlood gesigneerd, genummerd en gedateerd.

Jan Lucas van der Baan
Groningen 03-02-1912 – Groningen 15-07-1990

Jan Lucas van der Baan was een Nederlands beeldend kunstenaar en lid van de Groninger Kunstkring De Ploeg. Van 1924 tot 1931 volgde hij het onderwijs aan de Gemeentelijke HBS in Groningen, de school waar Ploeglid Jan Gerrit Jordens tekenles gaf. Jordens was een groot voorstander van de vrije expressie in het tekenonderwijs. Van der Baan beschouwde Jordens als zijn belangrijkste leraar die van grote betekenis was voor zijn latere ontwikkeling als kunstenaar en leraar. In september 1931 begon Van der Baan zijn studie aan de Academie Minerva in Groningen. In 1933 behaalde hij het diploma Tekenen en Kunstnijverheid. Daarna studeerde hij tussen 1933 en 1936 aan het Rijksinstituut tot Opleiding van Tekenleraren in Amsterdam. Van 1942-1948 was hij leraar aan de Gemeentelijke HBS voor meisjes in de stad Groningen en in 1948 volgde hij Jordens op aan de Gemeentelijke HBS (later Zernike College) in Groningen. Van der Baan zette de lesmethoden van zijn voorganger en leermeester voort. Vrije expressie speelde in dit type tekenonderwijs een belangrijke rol.
Vanaf zijn 19de jaar heeft Jan van der Baan altijd een schip gehad. Als geen ander kende hij het water in het Noorden, vooral de Waddenzee. Geen wonder dat in de loop der jaren veel van zijn werken zijn gewijd aan de zee, de meren en de havens met haar schepen.
Na de Tweede Wereldoorlog speelde Van der Baan een belangrijke bestuurlijke rol in De Ploeg. Hij was enige tijd secretaris en ook voorzitter. Hij was één van de initiatiefnemers van het Grafisch Centrum dat in 1964 werd opgericht. Van der Baan en zijn vrouw Peta Edzes (met wie hij in 1942 was getrouwd) waren fervente watersporters. Schepen en havengezichten vormden een belangrijk thema in zijn artistieke productie. In de jaren zestig werd het kleurgebruik expressiever. Aan het einde van de jaren zeventig keerde Van der Baan terug naar een meer realistische weergave van zijn onderwerpen.

Ets op zink  “Een Stoomboot” uit omstreeks het einde van 1895. Gemaakt in Amsterdam in het Westerdok. Op de voorstelling zien we het achterschip van een vrachtboot. Een tjalk ligt langszij gemeerd. Beeldmaat 14,9 cm x 19,7 cm. Bladmaat 21 cm x 27 cm. Gedrukt onder toezicht van Willem Witsen. Catalogus van Wisselingh No. 336 in een oplage van slechts 25 exemplaren. Losbladig, nooit ingelijst geweest, en in de originele Van Wisselingh passe-partout.

Pieter Dupont
Amsterdam 05-07-1870 – Hilversum 07-02-1911

Pieter Dupont was een Nederlands aquarellist , graficus, kunstschilder, tekenaar, boekbandontwerper pastellist, ontwerper, tekenleraar, en hoogleraar.
In 1900 trouwde hij met Frederike Vaarzon-Morel. In 1906 werd zijn eerste zoon Pieter Jan geboren en in 1908 werd zijn tweede zoon Willem Frederik geboren. Willem Frederik Dupont is de auteur van het boek Pieter Dupont, zijn leven en werken.

Hij werkte in Amsterdam tot 1896, daarna Parijs van 1896 tot 1900, Londen, Nogent-sur-Marne 1900 – 1902, Auvers-sur-Oise 1903, Amsterdam 1903 – 1905, Hilversum, Oosterbeek en (Renkum) 1902. Als kunstschilder was Pieter Dupont in zijn beginjaren bekend om zijn Amsterdamse stadsgezichten, waar de invloed van G.H. Breitner merkbaar was. In 1896 trok hij naar Parijs, waar hij zich bekwaamde in de etskunst.

Dupont was leraar aan de Tekenschool voor Kunstambachten (1891-1896) en werd in 1903 hoogleraar in de grafische kunst aan de Rijksakademie te Amsterdam. Hij ontwierp postzegels , bankbiljetten, en maakte landschappen, boslandschappen, portretten, kerkinterieurs, en stadsgezichten. Werk van hem is te zien in o.a. Museum Kröller-Müller in Otterlo en het Singer Museum in Laren. Een aantal van zijn etsen werden vanaf 1893 uitgegeven door de firma E.J. van Wisselingh in Amsterdam in oplages van meestal 50 tot 100 exemplaren. Opvallend is het flinke aantal van zijn etsen en gravures waarop werkpaarden werden afgebeeld.
Naast zijn werk als hoogleraar bleef Dupont graveren en etsen. In 1908 werd hem verzocht een nieuw biljet van 25 gulden te graveren naar ontwerp van A.J. Derkinderen. Slechts een gedeelte van deze gravure was gereed toen Dupont omstreeks kerstmis 1910 ernstig ziek werd en een paar weken later op veertigjarige leeftijd aan angina pectoris overleed.