Riekele Prins
Kollumerzwaag 25-04-1905 – Bedum 14-05-1954

Riekele Prins groeide op in Bedum, waar hij zich als amateur verschillende teken- en schildertechnieken eigen maakte. Pas in 1933 kreeg hij de mogelijkheid in Groningen een tekencursus te volgen. Hij kreeg geleidelijk meer succes, met name in zijn specialiteit : etsen van het weidse Groninger landschap.

Hij muntte uit in de techniek van de “droge naald”, waarbij de afdruk een fluwelig effect laat zien. Ook in de gewone ets wist hij opmerkelijke resultaten te bereiken, door de etsplaat op meesterlijke wijze in verschillende fasen te laten uitbijten. Hij bereikte daarmee een bijzondere ruimtewerking in zijn landschappen. Soms tekende Prins rechtstreeks op de metaalplaat, maar vaak vormde een schets de voorbereiding. Met een eenvoudige drukpers drukte de kunstenaar zijn etsen met grote zorg zelf af, vaak in zeer kleine oplagen.

Het Groninger landschap was zijn grootste bron van inspiratie. Als geen ander wist hij de rust van het  open noordelijke landschap weer te geven. Soms met een bekend kerkje aan de horizon, zoals  Leegkerk, Fransum, en Oostum. Riekele Prins overleed in 1954, nog maar 49 jaar oud.

W.O.J. Nieuwenkamp
Amsterdam 27-07-1874 – Fiesole 23-04-1950

Wijnand Otto Jan Nieuwenkamp, voor insiders W.O.J.N., was een Nederlandse kunstenaar.

Na enkele lessen aan de Amsterdamse Kunstnijverheidsschool vestigde hij zich als autodidact. Hij werkte onder andere in Amsterdam, het Midden-Oosten, Java in 1898, Bali in 1904 en Lombok in 1906 en 1907. Vanaf 1900, het jaar van zijn huwelijk met Anna Wilbrink, bouwde hij aan een woonschip dat De Zwerver genoemd werd. Hiermee voer hij door Nederland, België en Duitsland. Al snel werden er aan boord tentoonstellingen gehouden, waarbij zijn werk kon worden aangekocht. In 1906 werd naar zijn ontwerp, in het GelderseLunteren, villa ‘D’Eekhorst’ gebouwd, in opdracht van zijn schoonvader G.J. Wilbrink.

In 1913 en 1914 was hij in Brits-Indië. Van 1917 tot 1919 reisde hij naar Java, Bali en Timor en Onderhoorigheden. In 1924-1925 reisde hij naar Sumatra, Java en Bali, als gevolg van een opdracht voor de Handelsvereeniging Amsterdam. In 1933-1934 reisde hij naar Egypte. In 1936/1937 reisde hij voor de laatste maal naar Bali. Een latere reis werd door het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog verhinderd. Van deze reizen werden boeken geschreven en geïllustreerd. Er werden veel artikelen over gepubliceerd in het tijdschrift Nederlandsch Indië, Oud en Nieuw. Ook in de wetenschappelijke tijdschriften verschenen bijdragen van zijn hand. Veel van Nieuwenkamps werk na 1925 hangt samen met de Borobudurtempel op Java.

Nieuwenkamp en Anna kregen vier kinderen. De groei van het gezin en de aanwas van kunstvoorwerpen, verzameld op buitenlandse reizen noopten hem om een huis op het land te bouwen. Dat gebeurde in Edam.

In Edam was hij van 1910 tot 1920 woonachtig en werkzaam, daarna vestigde hij zich in Italië, aanvankelijk zwervend, daarna wonend in Rome. Later kocht hij de villa Il Riposo dei Vescovi, nu ook ter plaatse nog bekend als de Villa Nieuwenkamp, in het dorp San Domenico, bij Fiesole, iets ten oosten van Florence.