Jan Boon
Nieuwer-Amstel 02-12-1882 – Den Haag 07-04-1975

Jan Boon was een Nederlands kunstenaar. Van 1894 tot 1899 was hij leerling van Philippe Zilcken, nadat deze hem op straat had zien tekenen. Zilcken was zijn leermeester in de etskunst. In 1899 was hij korte tijd leerling van Jacob Maris. Van 1898 tot 1903 bezocht hij de Koninklijke Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Daar kreeg hij oa les van Cees Koppenol. Na zijn studie werkte hij van 1906 tot 1908 drie jaar in Amsterdam, daartoe in staat gesteld door een kunstsubsidie, een jaargeld van Koningin Wilhelmina. De etsen van Boon werden in die periode uitgegeven door F. Buffa en zonen. Daarna vestigde hij zich in Rijswijk, waar hij vijf jaar woonde, om vervolgens in 1914 te verhuizen naar Amerongen. Van 1919 tot 1922 woonde hij in Blaricum, waarna hij enige jaren in Oostenrijk verbleef. In Oostenrijk begon hij met het maken van houtsneden. Deze techniek werd hem bijgebracht door J.G. Veldheer. Boon voorzag latere jaren meerdere boeken van illustraties in de vorm van houtsneden. Na een verblijf in Brussel ging hij in 1930 in Bilthoven wonen, waar hij tot een paar jaar voor zijn overlijden zou blijven wonen.

Kuno Brinks
Bussum 24-03-1908 – Amsterdam 09-10-1992

Kuno Brinks was een Nederlands graficus en (reclame) tekenaar. Kuno Brinks studeerde aan de Rijksinstituut tot Opleiding van Tekenleraren te Amsterdam. In Amsterdam volgde hij ook avondlessen aan de Rijksacademie van Beeldende Kunsten. In 1929 treedt hij part-time in dienst van het reclamebureau De la Mar eveneens in Amsterdam. Hier vervaardigt hij illustratie- en reclametekenwerk. Dit werk zou hij tot en met 1932 blijven doen; een koninklijke subsidie stelt hem in staat zijn ontslag te nemen bij het reclamebureau. In 1933 wint Kuno Brinks de Prix de Rome voor de graveerkunst. Brinks tekent stads- en havengezichten, landschappen, portretten, maar ook figuur- en naaktstudies. Jarenlang tekent en etst hij met een waarneembare genegenheid de paarden in de stallen van de Amsterdamse Stadsreiniging. In de grafische wereld is Kuno Brinks vooral bekend geworden door zijn vernieuwing van de techniek van de kopergravure. In 1936 wordt Brinks aangesteld als docent in de grafische kunsten van de Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam en in 1944 volgt zijn benoeming tot hoogleraar.

Cees Bolding
Wormerveer 07-01-1897 – Den Haag 01-11-1979

Cees Bolding was een veelzijdig en begaafd kunstenaar die zijn schildermotieven vooral in het dagelijkse leven vond. Daarbij nam de werkende mens in zijn sociale omgeving een belangrijke plaats in: fabrieksarbeiders, nettenboetsters, marktkooplui en havenwerkers vormden meerdere malen het onderwerp van zijn schilderijen. Geboren in Wormerveer in een schippersfamilie werd Bolding tot schilderen gestimuleerd door Margaretha Cohen Gosschalk, die zijn grootmoeder eens portretteerde en die zijn artistieke talent zag in zijn schetsen. Van haar kreeg hij zijn eerste schilderlessen. Daarna volgde hij een opleiding aan de Rijksacademie in Amsterdam onder leiding van J.H. Jurres en Nicolaas van der Waay.

Bolding specialiseerde zich in het schilderen van stadsgezichten, landschappen, portretten, interieurs en zee- en havengezichten. Hoewel Bolding in artistiek opzicht zijn eigen weg ging, had hij grote interesse in eigentijdse (internationale) kunstontwikkelingen, met name in de Nieuwe Zakelijkheid. Hij was ook bewonderaar van Jan Mankes, vooral om het ‘trefzekere tonalisme’ dat deze in zijn werk tentoonspreidde. Kenmerkend voor Boldings werk is het clair-obscur en het soms vervreemdende kleurenpalet: hij was gefascineerd door het contrast van licht en donker en de verandering van kleuren door kunstlicht. Schaars verlichte straten met lantaarns als felle lichtaccenten, avondmarkten bij kaarslicht en interieurs bij lamplicht waren een bron van inspiratie.