Tekening in kleur van een tweetal poezen. Losbladig achter een passe-partout. Formaat 29 cm x 21,5 cm. Rechtsonder gesigneerd.

Jan Bander
Amsterdam 04-08-1885 – Edam 17-09-1956

Jan Cornelis Bander (1887-1956) is nog steeds niet vergeten in Edam. Jan Bander werd geboren in Amsterdam, maar vestigde zich in 1907 in Edam. Hij bleef er tot zijn dood wonen. Samen met zijn echtgenote, de schilderes Léonie Bander-Lutomirski (1887-1981), heeft hij een grote impuls aan het culturele leven in Edam-Volendam gegeven. Jan en Leonie Bander maakten vele tekeningen, etsen en schilderijen van Edam, Volendam, en het omliggende weidelandschap.
Bander was bijvoorbeeld van 1908 tot 1932 verbonden aan de Stads Teekenschool, waarvan hij in 1928 directeur werd. Hij was bovendien betrokken bij de oprichting van de Vereniging Oud Edam in 1943.

Ets en aquatint uit 1925. We zien een bruggetje met bomen en daarachter een boerderij. Beeldmaat 28 cm x 24 cm. Bladmaat 38 cm x 28 cm. Losbladig en een mooie afdruk. Een prachtig voorbeeld van Nederlands expressionisme. Linksonder met potlood eigen druk. Rechtsonder met potlood gesigneerd.

Jan Altink
Groningen 21-10-1885 – Groningen 06-12-1971

Jan Altink was een der veelzijdigste schilders uit het Hollandse Expressionisme. Lid van de Groninger Ploeg.

Hij stamde uit een veehoudersgezin en kreeg zo zijn voorkeur voor het plattelandsleven mee. Niettemin werkte hij ook in Keulen en Hamburg, aan de Italiaanse Rivièra en in Zwitserland. Toen hij 15 jaar werd, liet hij zich inschrijven aan de Academie Minerva in zijn geboortestad. Hij bleef er opleiding volgen tot 1907. Tot zijn vroegste opleiders hoorden F.H. Bach en Dirk de Vries Lam. In 1915 startte hij een zelfstandig reclamebureau. In mei 1918 was hij een van de oprichters van de bekende Groningse kunstenaarsgroep De Ploeg. In 1921 werd hij er de secretaris van en meermaals trad hij op als jurylid bij de exposities van de kring.

Beïnvloed door de 5 jaar jongere Jan Wiegers gaf Altink, in 1924, het Groningse Oerprovincialisme op en nam hij het heftiger kleurenpalet van het Expressionisme over, toch emotioneel ingetogen verbonden blijvend aan het Groningse landschap. Vanaf 1934 werd hij zelf leraar aan de Groningse Academie. Hij ontwierp ook exlibris en in ieder geval een boekband voor uitgever Bosch en Keunig in 1937 (Vonken van het verleden).

Ets met een sprookjesachtige of mythologische voorstelling. Een kind op de rug van een hinde. Beeldmaat 16,5 cm x 21,5 cm. Bladmaat 27,5 cm x 33,5 cm. Nog authentiek ingelijst. In de plaat R Cramer. Rechtsonder met potlood gesigneerd.

Rie Cramer
Sukabumi (Java, Indonesië) 10-10-1887 – Laren 16-09-1977

Marie (Rie) Cramer was een Nederlandse illustrator, boekbandontwerper, schrijver en beeldend kunstenares. Zij behoorde, samen met Ben Wierink, Wilhelmina Drupsteen en Nelly Bodenheim, rond 1900 tot de eerste Nederlandse kunstenaars die vanuit artistieke principes werkten om esthetisch verantwoorde prentenboeken voor kinderen te maken. Rie Cramer is één van Nederlands bekendste illustratrices en haar tekeningen in kinderboeken als Sprookjes van Moeder de Gans behoren tot het gezamenlijk beeldgeheugen van de jeugdjaren van velen.
Rie Cramer groeide met drie oudere zusters op in Nederlands-Indië. In 1896 kwam Cramer terug naar Nederland. In Arnhem bezocht Cramer de lagere school en kreeg zij aan de Teekenschool ‘Kunstoefening’ haar eerste tekenlessen. Later verhuisde het gezin naar Den Haag, waar Cramer van 1905 tot 1907 de Academie van Beeldende Kunsten bezocht. Zij leerde er de beeldhouwster Françoise (‘Fransje’) Carbasius kennen, die een hartsvriendin voor het leven zou worden. Al tijdens haar studietijd was Cramer druk bezig met het tekenen van kinderillustraties en het schrijven van kinderversjes. In 1906 stapte ze met haar eigen materiaal naar uitgever W. de Haan in Utrecht. Deze was enthousiast en gaf haar eerste zelf geïllustreerde versjesboek uit. Dat werd een groot succes en kreeg daardoor een jaar later al een vervolg. Voor Cramer vormden deze publicaties het begin van een lange en productieve carrière als illustratrice en schrijfster, waarbij zij haar werkterrein in de loop der jaren steeds verder zou verbreden en verdiepen. Van omstreeks 1914 tot 1919 had Cramer een intense liefdesverhouding met de dertien jaar oudere en getrouwde kunstcriticus Albert Plasschaert. Zij koesterde grote bewondering voor hem en werd onbewust door deze dominante persoonlijkheid gevormd. Later zou zij over hem schrijven: ‘hij heeft een grote, zo niet de grootste invloed op mijn leven gehad’. Cramers artistieke carrière bereikte juist in deze, voor haar persoonlijk tumultueuze jaren haar hoogtepunt. Naast een groot aantal kinderprenten en -boekjes vervaardigde zij etsen, litho’s en reclameplaten. Begin 1919 ging ze alleen naar Rome, waar zij verscheidene maanden verbleef. In Rome nam ze het pijnlijke besluit de relatie met de gehuwde Plasschaert te beëindigen, omdat het haar steeds zwaarder viel dat zij altijd maar op de tweede plaats kwam, hoewel hij haar wel voortdurend claimde. Met de kinderliedjes en prentenboeken die zij in de jaren twintig schreef of illustreerde, verwierf Cramer haar grootste bekendheid. 
Rie Cramer is driemaal getrouwd geweest, onder meer in 1922 met de acteur Eduard Verkade, maar ze vond zichzelf niet geschikt voor een gezinsleven en hechtte aan haar vrijheid. Ze trok veel naar het buitenland. Op Mallorca kocht ze een huis. Daar heeft ze lange tijd met vrienden gewoond. Toen dat niet meer ging, kwam ze terug naar Nederland.